Ochrona chryzantem przed szkodnikami.

Czytaj również: wszystko o chryzantemach , rozmnażanie , sadzonki , sterowanie światło , temperatura , drobnokwiatowe , wielkokwiatowe , sprzedaż , choroby

Węgorek chryzantemowiec.

Ochrona chryzantem przed szkodnikami to jedna z najważniejszych czynności. Węgorek chryzantemowiec to jeden z najgroźniejszych szkodników chryzantem, może całkowicie zniszczyć rośliny, zarówno w uprawie szklarniowej, jaki w polowej. Oprócz złocieni atakują także astry, dalie, ostróżki, cynie, tytoń i selery, dlatego roślin tych nie należy uprawiać w pobliżu. Wystąpienie tego nicienia objawia się przebarwieniem, a następnie zamieranie liści. Najpierw na blaszce liściowej powstają żółte i ciemnobrązowe plamy, ograniczone nerwami. Dolna strona blaszki liściowej staje się szklista. Porażenie pojawia się na dolnych liściach i przesuwa się ku górze. Kwiaty roślin porażonych są drobne i zniekształcone. Stwierdzono, że poszczególne odmiany różnią się odpornością na tego szkodnika. U odmian odpornych tylko nieliczne liście brunatnieją, szkodnik rozwija się wolniej i mniej jest płodny.
Długość ciała węgorków wynosi około 1 mm. Poruszają się one ruchem wijącym, żyją wewnątrz tkanki liściowej. Rozprzestrzeniają się szybko, szczególnie wtedy, gdy liście i łodygi są mokre, jak również rośliny uszkodzone. Samica składa jaja w tkance miękiszowej. Co dwa tygodnie pojawia się nowe pokolenie (w sezonie jest ich około 10).
Zapobieganie i zwalczanie. Zwalczanie tego szkodnika tylko wtedy przynosi dobre wyniki, gdy przeprowadzane jest systematycznie. Bardzo trudne do zniszczenia są jaja nicieni. Węgorki są bardzo odporne na niesprzyjające warunki. Zimują w ziemi i na ziemnych częściach roślin matecznych, a z nadejściem wiosny rozprzestrzeniają się na nowych roślinach. Głównym źródłem zakażenia są sadzonki. Z matecznika należy usuwać dolne liście a jesienią dokładnie uprzątnąć resztki roślin. Porażone liście usuwa się z dwoma sąsiadującymi liśćmi, mimo ich zdrowego wyglądu. Rośliny odkaża się w okresie spoczynku, zanurzając je na 5 minut do wody o temperaturze 46 stopni Celsjusza. Pojedyncze egzemplarze można również ratować kąpielą o temperaturze 43,5 stopni Celsjusza przez 20-30 minut, po czym obmyć je zimną wodą i przesadzić do świeżej ziemi.
Zakładanie opasek lepowych na dolnej części łodygi, na wysokości 10- 15 cm chroni przed przechodzeniem węgorków z ziemi na liście. Ziemię przygotowaną do uprawy należy dezynfekować przed użyciem parą wodną lub stosując preparaty chemiczne.
Bezpośrednie zwalczanie możliwe jest jedynie przy zastosowaniu opryskiwania środkami chemicznymi.
Ze względu na dużą wrażliwość niektórych odmian złocieni na preparaty chemiczne wskazane jest zawsze wykonanie próbnego opryskiwania na kilku roślinach.

Szkodniki chryzantem mszyce.

Na złocieniach występuje kilka gatunków mszyc: oliwkowozielona mszyca brzoskwiniowa, ciemnozielona mszyca śliwowoostowa, brunatna mszyca złocieniówka, i mlecznobiała miodownica korzeniowa wielożerna. Tworzą one kolonie na pędach i liściach, ostatni gatunek na korzeniach. Mszyce wysysają sok z roślin, pokrywają liście spadzią, na której rozwijają się grzyby, oraz przenoszą choroby wirusowe. Rośliny zaatakowane mają mniejszą wartość dekoracyjną z powodu poskręcanych i odbarwionych liści. Rośliny później zakwitają, a kwiaty ulegają zniekształceniu. Rozwój mszyc jest szybki, sprzyja mu sucha i ciepła pogoda. Kolejne pokolenie pojawia się co 10-14 dni.
Zwalczanie. Do zwalczania mszyc zalecane są przede wszystkim preparaty fosforoorganiczne o działaniu wgłębnym i układowym. Opryskiwanie przeprowadza się kilkakrotnie.

Błyszczka jarzynówka.

Są to motyle- szkodniki chryzantem, na których skrzydłach widoczna jest złocista, błyszcząca plama w kształcie litery gamma. Przednie skrzydła motyla są brązowe, tylne barwy szarej mają brązowe frędzle. Rozpiętość skrzydeł wynosi 45 mm. Gąsienice są zielono-żółte z sześcioma jasnymi, podłużnymi liniami. Mają 3 pary odnóży odwłokowych. Długość ciała wynosi 30 mm.
Gąsienice zżerają całe liście lub tylko wygryzają w blaszce otwory, zostawiając grubsze żyłki. Przezimowują głównie gąsienice. W ciągu roku występują dwa pokolenia.

Piętnówka zmienna.

Jest to motyl o przednich skrzydłach z wyraźnym rysunkiem w kształcie litery m. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 40 mm, w ciągu roku występują dwa pokolenia. Zimują poczwarki. Gąsienice żerują na pędach i kwiatostanach.
Zwalczanie. Do opryskiwania zalecane są preparaty fosforoorganiczne. Opryskiwać należy po zauważeniu pierwszych uszkodzeń. Preparaty te niszczą także pchełki i zmienniki.

Omacnica prosowianka.

Jest to szkodnik wielożerny. Najczęściej u nas atakuje proso, kukurydzę, a także mieczyki i dalie. Na złocieniach może z czasem wywoływać duże szkody. Dorosłe motyle różnią się między sobą. Samiec jest mniejszy i ma barwę ciemniejszą. Samica ma skrzydła przednie jasnobrązowe, na brzegach ciemniejsze, a tylne jasnożółte. Gąsienice wydrążają pędy. Mają one barwę brudno żółtą. Zimują w pędach i ich dalszy rozwój też się w nich odbywa.
Zwalczanie. Najskuteczniejsze jest niszczenie zimujących gąsienic przez usuwanie porażonych pędów i głęboką orkę jesienną. Chemiczne zwalczamy młode gąsienice po wylęgu z jaj, a przed wgryzieniem się w pędy tymi samymi preparatami co poprzednie gatunki.

Rolnice.

Szkodnikami są gąsienice. Mają one barwę zieloną, a wzdłuż ciała widoczne są jaśniejsze pręgi. W ciągu dnia kryją się pod grudkami ziemi, a nocą żerują, zjadając liście i ogryzając pędy zwłaszcza u nasady.

Miniarka niewybredka i miniarka powszechnianka.

Larwy much minujące liście złocieni występują zarówno w polu, jak i w szklarni. Małe, czerwiowate, beznogie larwy żyją w miękiszu liści i drążą nierozgałęzione, wąskie faliste chodniki. Porażone rośliny tracą wartość dekoracyjną, a przy silniejszym porażeniu występuje żółknięcie liści, które wkrótce zasychają, a kwiaty drobnieją.
Zwalczanie. Larwy można zwalczać tylko w początkowym stadium ich rozwoju, stosując opryskiwanie preparatami chemicznymi.

Pryszczarek Złocieniak.

Larwy szkodnika żerują na liściach, pędach i kwiatostanach. Powodują powstanie stożkowatych narośli. Cała roślina ulega deformacji. Dorosły owad jest wielkości 2,5 mm barwy czerwonobrunatnej. Rozwój jednego pokolenia trwa około 7 tygodni, a w ciągu okresu wegetacji może być około pięciu pokoleń.

Mątwik korzeniowy.

Powoduje powstanie na korzeniach nieregularnych, kulistych lub wydłużonych narośli. Porażone rośliny nie osiągają normalnej wielkości. Liście żółkną, począwszy od wierzchołków i zasychają.
Zapobieganie i zwalczanie. Narzędzia służące do uprawy należy dezynfekować roztworem formaliny lub opalać, a ziemię odkażać chemiczne preparatami chemicznymi. Rośliny mateczne należy moczyć przez 5 minut w wodzie o temperaturze 46 stopni Celsjusza, po czym natychmiast umieścić na krótko w zimnej wodzie. Niszczyć porażone rośliny.

Zmienniki.

Są to małe pluskwiaki długości 5-10 mm, barwy zielonkawo brązowej. W ciągu roku występują dwa pokolenia. Przeważnie zimują osobniki dorosłe. Są nosicielami chorób wirusowych. Występują w okresie gorącego lata na wierzchołkach pędów. Powodują uszkodzenia kwiatów i liści. Wysysają sok z tkanek, wywołując lokalne martwice, które są powodem zniekształcenia zaatakowanych części roślin. Kwiatostany są zdeformowane, często jednostronnie, a łodyga pod kwiatostanem bywa skrzywiona. Na liściach występują początkowo żółte plamy, które później korkowacieją i nabierają wklęsłego kształtu. Po pewnym czasie tkanka wypada i powstają dziurki.
Zwalczanie. Rośliny należy opryskiwać wcześnie rano lub wieczorem, gdyż szczególnie przy ciepłej pogodzie zmienniki są bardzo ruchliwe.

Mącznik.

Jest to pluskwiak. Owad dorosły długości półtora milimetra, pokryty jest białym nalotem, co zdecydowało o jego nazwie „biała muszka”. Owady uskrzydlone, jak ich żółto-zielone larwy umiejscawiają się na dolnej stronie liści, wysysając soki z liści, wywołują uszkodzenia podobne do uszkodzeń mszyc. Płodność mączlika na złocieniach jest bardzo niska.
Zwalczanie. Polega na opryskiwaniu i gazowaniu środkami stosowanymi przeciw mszycom.

Przędziorki: szklarniowiec i chmielowiec.

Są to nieduże roztocza, długości około 0,8 m, barwy zielonej lub czerwonej z ciemnymi plamami. Żeruje na dolnej stronie liścia, wysysając soki. Z czasem miejsca żerowania pokrywają się biało żółtymi cętkami. Liście żółkną i usychają. Rozwój jednego pokolenia trwa 10-28 dni. Rozwojowi szkodnika sprzyja suche powietrze i wysoka temperatura w szklarni.
Zapobieganie. W południe należy opryskiwać liście silnym strumieniem wody. Stosować do opryskiwania środki chemiczne.

Wciornastek tytoniowiec.

Jest małym i ruchliwym owadem w o barwie żółtobrązowej, wysysającym soki z liści. Szkodnik ten przenosi choroby wirusowe. Miejscach nakłucia powstają na liściach bardzo małe plamy, wydłużone albo kanciaste o barwie srebrnej. Później górna strona liścia pokrywa się drobnymi wypukłościami i brązowieje. Na płatkach kwiatów występują odbarwienia, a kwiatostany są zniekształcone.
Zwalczanie. Polega na opryskiwaniu preparatami fosforoorganicznymi.

Komentarze do artykułu

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: