Balkon domu, w którym mieszkamy, znajduje się na południowej fasadzie budynku. Obserwacje zrobione podczas naszej pierwszej zimy w tym budynku przekonały mnie, że jest możliwość wykorzystania przyziemia domu do celów ogrodniczych. Marzyła się nam mała mnożarka na domowe potrzeby. Odległość od powierzchni gruntu do płyty balkonu wynosi 1,65-1,85 metra (budynek stoi na lekkim spadku), co już umożliwia w miarę wygodne poruszanie się po nim. Szerokość płyty jest niewielka 1,25 m. Po dodaniu jednego metra pod połacią dachową przeszkloną całkowita szerokość mnożarki osiągnęła 2 m 25 cm. Nawet w czasie zimy, przy najniżej wędrującym słońcu, nie tylko cała podłoga jest oświetlona bezpośrednim promieniowaniem, ale sięga ono także na wysokość prawie metra przy samej ścianie budynku.
Ponieważ mnożarka jest szersza niż pas betonu otaczający budynek, musieliśmy pod częścią mającą stać nad gruntem wykopać fundament- na tyle głęboki by nie wysadzał go mróz.

Konstrukcję szklarenki stanowią stalowe ceowniki i kątowniki. Sądzę, że tak niewielkiego obiektu nie trzeba planować użycia konkretnych rodzajów tych elementów. Wybraliśmy akurat takie, a nie inne kształty stalowych profilów, by jak najmniejszym nakładem sił i środków osadzić szyby. „Kratownica” dachu i ścian jest zespawana z teowników. Z kątowników zespawane są „rama” leżąca na fundamencie, odrzwia i rama drzwi, obie „kalenice”- boczna, łącząca dach ze ścianą boczną i szczytowa- umożliwiające połączenie stalowej konstrukcji dachu z balkonem. Koniec dolny każdej szczebliny jest zabetonowany w fundamencie oraz przyspawany do leżącego na nim kątownika. W połowie swej wysokości szczebliny są połączone ze sobą odcinkami teownika, a od góry- kątownika. Jest on przyspawany pod miejscem połączenia szczebliny dachu ze szczebliną ściany. Z kolei górne końce szczeblin dachowych są przyspawane do kalenicy w szczytowej, która jest również przez spawanie przymocowana do konstrukcji balustrady.
Szczebliny zewnętrzne są wykonane z połączonych „plecami” teowników- chodziło o dodatkowe usztywnienie konstrukcji oraz stworzenie oparcia dla osadzonych w szyb. Odległość między szczeblami ustaliliśmy na 58,5 cm, ponieważ takie tafle szklane były najłatwiej nam dostępne. Dopasowanie sobie rozstawu szczebli do możliwego do kupienia szkła oszczędza sporo pracy przy docinaniu szyb.
Docięte szkło o grubości 4 mm mieszkaliśmy w polach konstrukcji na silikonie mrozoodpornym grubości około 5 mm, przyciskaliśmy je dodatkowo łapkami z kawałków taśmy stalowej i od wierzchu kładliśmy warstwę silikonu.
Na razie wyposażenie naszej szklarenki jest bardzo ubogie. Uprawy prowadzi się na dwóch zagonach i jednym stole przenoszonym w miarę potrzeby. Ogrzewanie zapewnia mały piecyk stałopalny (rury komina usztywniane są dwoma parami odciągów.
W prosty sposób niskimi kosztami można zrobić sobie mnożarkę do rozsady.

Można również zwrócić się do firmy specjalizującej się w wykonywaniu ogrodów zimowych i zrobią to fachowo, z plastikowych profili i szyb zespolonych wypełnionych argonem o dużej izolacji cieplnej.

Komentarze do artykułu

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: