Czytaj także -> hodowla róż w szklarni oraz jak przedłużyć świeżość róż i pakowanie kwiatów ciętych
róże wielkokwiatowe uprawa , pielęgnacja róż wiosną

Róże ogrodowe. Roza jak rozmnażać, szkółka róż

Roze uprawa pielęgnacja. Hodowla róż- wymagania glebowe i nawozowe.

Pod szkółkę róż najbardziej nadają się gleby żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, w wysokiej kulturze.
Roza jak rozmnażać? Uprawa róż gleba. Oprócz wymienionych cech gleba powinna być odpowiednio uprawiona, ze względu na stosunkowo głęboki system korzeniowy podkładek róży dzikiej, która jest nieomal powszechnie stosowana przy produkcji róż szlachetnych. Z tych też względów jest rzeczą ważną, aby poziom wody gruntowej znajdował się nie wyżej jak na 1 m od powierzchni gleby, gdyż w przeciwnym wypadku można oczekiwać dużych strat w czasie zimy.
Pod względem wystawy najodpowiedniejszy jest lekki skłon południowo-zachodni .
Kwatera przeznaczona na szkółkę róż musi być wolna od szkodników glebowych (drutowce, pędraki, nornice, turkucie) i trwałych chwastów, jak perz, rdest, skrzyp i in.
Róże uprawa nawożenie. Jesienią trzeba ją nawozić obornikiem w ilości 40-60 t/ha, zaorać i glebę pozostawić w ostrej skibie. Wiosną po włókowaniu rolę zasila się mieszanką nawozów mineralnych złożony z 300-400 kg siarczanu amonowego, 400 kg 40-procentowej soli potasowej lub lepiej siarczanu potasowego i 300-500 kg superfosfatu. Nawozy należy dobrze wymieszać glebogryzarką lub przeprowadzić kilkakrotnie kultywatorowanie.

Otrzymywanie podkładek, okulizacja róż na pniu

Róże szlachetne najczęściej otrzymujemy przez rozmnażanie róż przez okulizację, rzadziej szczepienie róż lub sadzonkowanie.
Jako podkładki dla róż najczęściej są stosowane róża dzika (szypszyna) — Rosa canina lub wyselekcjonowane jej odmiany oraz, ostatnio coraz częściej, R. multiflora.

Uprawa róż z nasion. W niektórych przypadkach stosuje się również siewki R. odorata, R. rubiginosa albo wegetatywnie rozmnażana R. noisettiana cv. Manetti (do okulizacji róż szklarniowych). Wybór odpowiedniej podkładki dla róż jest sprawą niezmiernie ważną. Na ogół każdy z producentów czy szkółkarzy zaopatruje się w nasiona na podkładki z występujących w okolicy krzewów najczęściej R. canina.
Róża dzika uprawa. Owoce róż na podkładki należy zbierać jeszcze przed całkowitym zaczerwienieniem się owocni. Następnie zsypujemy je w małe pryzmy i kilkakrotnie mieszamy, aby przyśpieszyć gnicie owocni, po czym przecieramy na miazgę na odpowiednich sitkach, przemywamy wodą dla oddzielenia nasion od resztek owocni. Można również- nie czekając na przegnicie owocni- „przemłynkować” je na dużej maszynce do mięsa (bez nożyka) i tak otrzymaną masę przemyć wodą. Sposób ten jest dość powszechnie ostatnio stosowany przez producentów podkładek róż.
Dzika róża uprawa domowa. Tak przygotowane nasiona zaraz mieszamy z piaskiem (lub torfem z piaskiem) o odpowiedniej wilgotności w celu poddania ich stratyfikacji.

Stratyfikacja róży dzikiej przy odpowiedniej temperaturze (2-6°C) trwa przeciętnie jeden rok. Nasiona R. multiflora stratyfikuje się przez 3 miesiące.

Porady na temat uprawy róż. Po stratyfikacji nasiona wysiewa się bądź późną jesienią, bądź w marcu — na początku kwietnia na rozsadniku lub do inspektu, rzutowo lub rzędowo, w ilości około 40-70 g na 1 m2. Z 1 kg nasion szypszyny można uzyskać około 6-10 tys. siewek.
Róże sadzonki uprawa. W celu uzyskania dłuższej szyjki korzeniowej, ułatwiającej okulizację, należy przykryć nasiona nieco grubszą warstwą ziemi, najczęściej grubości około 2 cm. Nasiona kiełkują zwykle w końcu kwietnia- w maju.
Dzika róża uprawa przycinanie. Z chwilą wytworzenia się 2-3 liści przystępuje się do pikowania na zagonach, najczęściej w rozstawie 15-20x3-5 cm. Przy tej okazji uszczykujemy 1/3 długości korzenia, aby spowodować rozwój bogatego systemu korzeniowego.
Bezpośrednio po pikowaniu przy silnym nasłonecznieniu rośliny należy cieniować. W ciągu całego lata stosuję się normalne zabiegi pielęgnacyjne. Niekiedy zalecane jest jednorazowe lub dwukrotne zasilanie saletrą wapniową (jednorazowa dawka 1 kg/100 m2). Konieczne jest stosowanie profilaktycznych opryskiwań przeciw mączniakowi.

Jesienią siewki wykopujemy i sortujemy.

Wszystkie podkładki o średnicy szyjki korzeniowej większej od 3 mm przeznacza się do okulizacji, pozostałe, jak również z „fajkowatą” szyjką korzeniową, odrzuca się. Do I wyboru podkładek R. canina należą podkładki o średnicy szyjki korzeniowej 9-12 mm, do II- 6-8 mm, a do III wyboru 3-5 mm. W przypadku R. multiflora do I wyboru należą podkładki o średnicy szyjki 7-8 mm, do II wyboru 5-6 mm i do wyboru III 3-4 mm.
Posortowane dziczki wiąże się w pęczki, skraca się pędy do długości 15 cm, a korzenie do 12-15 cm i dołuje w rowach głębokości 20-30 cm, rzędami w odstępach 20-centymetrowych. W czasie silnych mrozów podkładki należy zabezpieczyć matami lub liśćmi.
Podkładki przeznaczone do okulizacji wysadzamy wiosną na kwatery, stosując rozsadę odpowiednią do sposobu uprawy, przeważnie 60-80x15-20 cm. Dla ułatwienia okulizacji dziczki sadzimy nieco wyżej niż rosły w szkółce i motyką lub obsypnikiem nagarniamy na szyjkę korzeniową nieco ziemi w celu ich okrycia do czasu okulizacji.
Kwatery, na których wysadzono dziczki do okulizacji, należy wyjątkowo starannie uprawiać, od tego bowiem w dużej mierze zależy jakość otrzymanego materiału handlowego. Jeśli na podkładki użyto roślin II i III wyboru, trzeba niekiedy zasilić je w połowie czerwca, pogłównie saletrą lub saletrzakiem w ilości 1-1,5 kg na 100 m2.

Okulizacja róży.

Termin okulizacji zależy od użytej podkładki, od żyzności gleby i od aktualnego przebiegu pogody.

Najczęściej okulizację przeprowadza się w lipcu- sierpniu, gdy kora u większości podkładek łatwo odchodzi od drewna, a pąki na jednorocznych pędach roślin odmian uprawnych używanych jako zrazy są prawidłowo wykształcone. Termin ten w wypadku upalnej pogody może być przyśpieszony, w wypadku zaś obfitych opadów — opóźniony. Do okulizacji nadają się podkładki o średnicy szyjki korzeniowej co najmniej 5-7 mm.
Okulizacja róż na pniu. Przed przystąpieniem do okulizacji należy przygotować zrazy. Na zrazy nadają się silne, zdrowe pędy z dobrze wykształconymi pąkami tzw. oczkami. Oczka takie znajdują się zwykle na pędach, na których przekwitają już kwiaty. Z pędów przeznaczonych na zrazy usuwa się liście, pozostawiając tylko ogonki liściowe długości 2 cm. Kolce usuwa się ze zrazów dopiero przed zdejmowaniem oczek do okulizacji. Ścięte zrazy zabezpieczą się przed wysychaniem najczęściej przez zawijanie ich w mokry materiał.
Technika okulizacji jest prosta, ale wymaga wprawy. Najczęściej okulizację wykonują trzy osoby. Jedna odsłania szyjkę korzeniową i oczyszcza ją kawałkiem tkaniny, a po zaokulizowaniu z powrotem okrywa miejsce okulizacji ziemią. Druga zakłada oczko, a trzecia wiąże rafią lub innym odpowiednim materiałem.
Miejsce okulizacji róży. Zwykle po 2-3 tygodniach sprawdzamy, czy oczka się przyjęły. Jeżeli po rozgarnięciu ziemi ogonek liściowy przy dotknięciu palcem odpada, a oczko jest zielone, oznacza to, że się przyjęło. W wypadku nieprzyjęcia oczka okulizację wykonujemy ponownie. Jako zrazu używamy tej samej odmiany lub odmiany wyraźnie różniącej się od poprzedniej, aby uniknąć niepotrzebnych zamieszań.

Jesienią zaokulizowane róże okrywamy ziemią za pomocą pługa lub obsypnika w celu zabezpieczenia oczek przed zmarznięciem.

Na wiosnę ziemię rozgarniamy i przycinamy dziczki tuż nad oczkiem oraz stosujemy pełne nawożenie mineralne (2-3 kg siarczanu amonowego, 3-4 kg siarczanu potasowego, 4-5 kg superfosfatu na 100 m2).
Miejsce okulizacji róż. Z założonego oczka wyrasta pęd szlachetny, który dla wywołania rozkrzewienia należy w ciągu lata 1-2 razy uszczyknąć. Przez cały czas trzeba rośliny starannie pielęgnować, odchwaszczać, a w razie słabego wzrostu dodatkowo zasilać w dwutygodniowych odstępach saletrą wapniową w ilości 2 kg na 100 m2. Ostatnia dawka nie powinna być zastosowana później niż w połowie czerwca.
Jesienią przystępujemy do wykopywania róż. Przed kopaniem należy usunąć liście. Po wykopaniu róże sortujemy na wybory:
I wybór- krzew zdrowy, wyrośnięty, o co najmniej 3 silnych pędach i zdrowych korzeniach;
II wybór- krzew słaby o 2 lub 1 pędzie i słabszym systemie korzeniowym.

Róże wiąże się w pęczki po 10 sztuk i każdorazowo zaopatruje w trwałą etykietę z nazwy odmiany.

Ekspedycję róż prowadzi się najczęściej jesienią. Przez cały czas po wykopaniu należy bezwzględnie chronić korzenie róż przed wysychaniem przez każdorazowe okrywanie lub dołowanie. Róże pozostawione do wiosny należy zadołować w dołach głębokości około 50 cm i zabezpieczyć przed mrozami i opadami.

Komentarze do artykułu

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: