Dział sady
Ochrona przed przymrozkami w sadzie, zabezpieczanie drzew na zimę
Data: 2011-07-08, Data edycji: 2023-01-08
Czytaj także: zakładanie sadu owocowego , zakładanie sadu krok po kroku , jaka ziemia pod drzewa owocowe , jak sadzić drzewa , sposoby cięcia , typy koron , nawozy i nawożenie , przeszczepianie drzew owocowych
Znajomość naturalnej wytrzymałości drzew na działanie niskich temperatur jest nam pomocna przy doborze gatunków i odmian podczas zakładania sadów. Bywa jednak czasem tak, że drzewa tej samej odmiany w jednym sadzie przetrzymają surową zimę, w innym zaś wymarzają i przemarznięte drzewa owocowe są rzadkością. Dobre przezimowanie drzew zależy bowiem nie tylko od wytrzymałości gatunku i odmiany, lecz także od środowiska oraz działalności człowieka.
Ochrona przed przymrozkami w sadzie. Jednym z najważniejszych czynników jest ukształtowanie terenu. Znane są wypadki całkowitego przemarznięcia drzew odmian uważanych za dość wytrzymałe na niżej położonych terenach, podczas gdy na drzewach tak wrażliwych odmian, jak Piękna z Boskoop czy Koksa Pomarańczowa, rosnących na zboczach nie przemarzły nawet pąki kwiatowe.
W gospodarstwach specjalistycznych, gdzie większą część powierzchni przeznaczono dla roślin sadowniczych wzniesienia i zbocza, obsadza się drzewami gatunków i odmian wrażliwszych na mróz, natomiast wytrzymalsze sadzi się tam, gdzie istnieje obawa występowania większych spadków temperatury- przygruntowe przymrozki.
Zabiegi wykonywane przez sadownika wpływają również na zabezpieczanie drzew na zimę przez zwiększenie wytrzymałości drzew owocowych na mróz. Należą do nich: właściwe pielęgnowanie gleby w sadzie, odpowiednie nawożenie, ochrona roślin przed szkodnikami i chorobami, regulowanie owocowania, podwójne szczepienie, okrywanie drzew słomą i obsypywanie ziemią, bielenie pni.
Od utrzymywania gleby w sadzie oraz jej uprawy zależy zaopatrzenie drzew w wodę. Ogłodzenie drzewa przez rośliny uprawiane w międzyrzędziach, brak wody na wiosnę lub jej nadmiar późnym latem, nie sprzyjają gromadzeniu się substancji zapasowych w tkankach i dobremu zdrewnieniu przyrostów przed zimą, a tym samym obniżają wytrzymałość na mróz. W rejonach o małych opadach śniegu, czy na terenach odkrytych, skąd śnieg jest wywiewany, powinno pozostawiać się na zimę rośliny okrywowe lub chwasty zatrzymujące śnieg. Chroni on glebę przed głębokim zamarzaniem, a korzenie przed przemarznięciem. Utrzymywanie w sadzie murawy lub ściółkowanie gleby również chroni korzenie przed uszkodzeniami mrozowymi.
Zobacz tekst na temat: leczenie drzew przemarzniętych.
Wiele interesujących rzeczy zawiera artykuł- zabezpieczanie przed przymrozkami wiosennymi.
Czytaj także: uszkodzenia mrozowe u roślin sadowniczych.
Nawożenie może sprzyjać przygotowaniu się drzew do spoczynku zimowego lub je opóźniać. Zbyt późno zastosowane wysokie dawki nawozów azotowych przedłużają okres wzrostu drzew, stąd pędy ich mogą nie zdrewnieć przed mrozami. Natomiast wysoka zawartość potasu w tkankach roślinnych zwiększa ich wytrzymałość na mróz.
Drzewa obficie owocujące, a niedostatecznie zaopatrzone w składniki pokarmowe, są bardziej podatne na wymarzanie. Po surowych zimach stwierdzano, że rosnące obok siebie drzewa, zależnie od wielkości plonu w ostatnim roku, cierpiały od mrozu w różnym stopniu.
Najbardziej uszkodzone przez mróz są drzewa, które w poprzednim roku nadmiernie owocowały. Toteż regulowanie owocowania, zapobiegające jego przemienności, zwiększa jednocześnie wytrzymałość na mróz, wówczas zmarznięte drzewko jest rzadkością.
Bardzo ważna jest również ochrona drzew przed chorobami i szkodnikami. Zdrowe drzewa gromadzą więcej substancji zapasowych, a tym samym są wytrzymalsze na mróz.
Ponieważ najczęściej przemarza pień oraz nasady konarów, sadownicy niekiedy stosują podwójne szczepienie.
Młode drzewa można chronić przed mrozem, owijając słomą i usypując wokół nich kopce ziemi. Można to wykonywać tylko na małych działkach.
W sadach wysokopiennych stosowane jest czasem bielenie pni świeżo gaszonym wapnem, zwłaszcza od strony południowej i zachodniej. Jego celem jest zapobieganie powstawaniu ran zgorzelinowych dzięki osłabieniu nagrzewania się pni i nasady korony w dni słoneczne i mroźne. Bielenie przeprowadza się w drugiej połowie grudnia lub w styczniu. Zabieg ten stracił jednak na znaczeniu po wprowadzeniu do uprawy drzew niskopiennych.
Ochrona przed przymrozkami w sadzie. Wiosenne przymrozki
Znajomość naturalnej wytrzymałości drzew na działanie niskich temperatur jest nam pomocna przy doborze gatunków i odmian podczas zakładania sadów. Bywa jednak czasem tak, że drzewa tej samej odmiany w jednym sadzie przetrzymają surową zimę, w innym zaś wymarzają i przemarznięte drzewa owocowe są rzadkością. Dobre przezimowanie drzew zależy bowiem nie tylko od wytrzymałości gatunku i odmiany, lecz także od środowiska oraz działalności człowieka.
Ochrona przed przymrozkami w sadzie. Jednym z najważniejszych czynników jest ukształtowanie terenu. Znane są wypadki całkowitego przemarznięcia drzew odmian uważanych za dość wytrzymałe na niżej położonych terenach, podczas gdy na drzewach tak wrażliwych odmian, jak Piękna z Boskoop czy Koksa Pomarańczowa, rosnących na zboczach nie przemarzły nawet pąki kwiatowe.
Zabezpieczanie drzew na zimę.
W gospodarstwach specjalistycznych, gdzie większą część powierzchni przeznaczono dla roślin sadowniczych wzniesienia i zbocza, obsadza się drzewami gatunków i odmian wrażliwszych na mróz, natomiast wytrzymalsze sadzi się tam, gdzie istnieje obawa występowania większych spadków temperatury- przygruntowe przymrozki.
Zabiegi wykonywane przez sadownika wpływają również na zabezpieczanie drzew na zimę przez zwiększenie wytrzymałości drzew owocowych na mróz. Należą do nich: właściwe pielęgnowanie gleby w sadzie, odpowiednie nawożenie, ochrona roślin przed szkodnikami i chorobami, regulowanie owocowania, podwójne szczepienie, okrywanie drzew słomą i obsypywanie ziemią, bielenie pni.
Od utrzymywania gleby w sadzie oraz jej uprawy zależy zaopatrzenie drzew w wodę. Ogłodzenie drzewa przez rośliny uprawiane w międzyrzędziach, brak wody na wiosnę lub jej nadmiar późnym latem, nie sprzyjają gromadzeniu się substancji zapasowych w tkankach i dobremu zdrewnieniu przyrostów przed zimą, a tym samym obniżają wytrzymałość na mróz. W rejonach o małych opadach śniegu, czy na terenach odkrytych, skąd śnieg jest wywiewany, powinno pozostawiać się na zimę rośliny okrywowe lub chwasty zatrzymujące śnieg. Chroni on glebę przed głębokim zamarzaniem, a korzenie przed przemarznięciem. Utrzymywanie w sadzie murawy lub ściółkowanie gleby również chroni korzenie przed uszkodzeniami mrozowymi.
Zobacz tekst na temat: leczenie drzew przemarzniętych.
Wiele interesujących rzeczy zawiera artykuł- zabezpieczanie przed przymrozkami wiosennymi.
Czytaj także: uszkodzenia mrozowe u roślin sadowniczych.
Nawożenie może sprzyjać przygotowaniu się drzew do spoczynku zimowego lub je opóźniać. Zbyt późno zastosowane wysokie dawki nawozów azotowych przedłużają okres wzrostu drzew, stąd pędy ich mogą nie zdrewnieć przed mrozami. Natomiast wysoka zawartość potasu w tkankach roślinnych zwiększa ich wytrzymałość na mróz.
Drzewa obficie owocujące, a niedostatecznie zaopatrzone w składniki pokarmowe, są bardziej podatne na wymarzanie. Po surowych zimach stwierdzano, że rosnące obok siebie drzewa, zależnie od wielkości plonu w ostatnim roku, cierpiały od mrozu w różnym stopniu.
Najbardziej uszkodzone przez mróz są drzewa, które w poprzednim roku nadmiernie owocowały. Toteż regulowanie owocowania, zapobiegające jego przemienności, zwiększa jednocześnie wytrzymałość na mróz, wówczas zmarznięte drzewko jest rzadkością.
Bardzo ważna jest również ochrona drzew przed chorobami i szkodnikami. Zdrowe drzewa gromadzą więcej substancji zapasowych, a tym samym są wytrzymalsze na mróz.
Zabezpieczenie drzew owocowych przed zimą.
Ponieważ najczęściej przemarza pień oraz nasady konarów, sadownicy niekiedy stosują podwójne szczepienie.
Młode drzewa można chronić przed mrozem, owijając słomą i usypując wokół nich kopce ziemi. Można to wykonywać tylko na małych działkach.
W sadach wysokopiennych stosowane jest czasem bielenie pni świeżo gaszonym wapnem, zwłaszcza od strony południowej i zachodniej. Jego celem jest zapobieganie powstawaniu ran zgorzelinowych dzięki osłabieniu nagrzewania się pni i nasady korony w dni słoneczne i mroźne. Bielenie przeprowadza się w drugiej połowie grudnia lub w styczniu. Zabieg ten stracił jednak na znaczeniu po wprowadzeniu do uprawy drzew niskopiennych.
Komentarze do artykułu
Przeczytaj również:
Uszkodzenia mrozowe drzew owocowych, wytrzymałość na mróz Uszkodzenia mrozowe u roślin sadowniczych, rany zgorzelinowe, pęknięcia podłużne, późne nawożenie azotem
Przemarznięte drzewa owocowe, rany zgorzelinowe Leczenie drzew przemarzniętych. Nie należy usuwać drzew, które wczesną wiosną wydają się być całkowicie przemarznięte. Czasem wracają do stanu normalnego.
Jak zabezpieczyć drzewa owocowe przed przymrozkami sposoby Spalanie stosów podsuszonego torfu, gałęzi, liści, zraszanie wodą
Jak sadzić drzewa owocowe odległości, sadzenie drzew na wiosnę Garść ważnych informacji