Przeczytaj także: historia truskawki -> truskawki fragaria, truskawka pochodzenie, terminarz prac, produkcja sadzonek, zakładanie plantacji matecznej, przygotowanie gleby i sadzonek, nawożenie przed sadzeniem, terminy i systemy sadzenia, zakładanie plantacji, sadzenie truskawek, nawożenie pogłówne, nawadnianie, koszenie liści, choroby , szkodniki

Truskawka uprawa opryski. Mątwik północny i inne nicienie atakujące korzenie.

Mątwik północny jest pasożytem bardzo wielu roślin. Na truskawkach występuje często, głównie na lekkich glebach. Na korzeniach opanowanych przez mątwika północnego tworzą się drobne zgrubienia, w których znajdują się larwy, dorosłe samice i jaja szkodnika. Opanowane rośliny karłowacieją, żółkną, więdną i często zamierają. Larwy wnikają do młodych korzeni, w których przebywają w okolicach wierzchołka wzrostu. Podczas żerowania wydzielają do tkanek enzymy. Pod wpływem enzymów tworzą się olbrzymie komórki, doprowadzające do powstania wyrośli. Samice osiągają w nich dojrzałość płciową i składają liczne jaja.

Korzeniak szkodliwy.

Korzeniak szkodliwy podobnie jak mątwik północny żeruje i rozwija się wewnątrz korzeni (występuje przede wszystkim na glebach lekkich). Powoduje nekrozę i czernienie tkanki kolorowej korzeni oraz ich zamieranie. Przyczyną tych uszkodzeń są między innymi substancje toksyczne tworzące się w wyniku rozkładu związków fenolowych pod wpływem enzymów wydzielanych przez nicienie. Szkodliwość tych nicieni jest duża. Wszystkie stadia rozwojowe tego gatunku są wrażliwe na wysychanie i giną w zaschniętych korzeniach. Występuje on również w glebie, w której w czasie suszy przechodzi w stan życia utajonego.
Truskawka uprawa opryski. Zwalczanie nicieni korzeniowych. Plantacje należy zakładać ze zdrowych sadzonych. Również gleba musi być wolna od tych szkodników. Przed truskawkami nie należy uprawiać roślin atakowanych przez nicienie. Dobre rezultaty daje natomiast uprawa roślin wydzielających specyficzne substancje szkodliwe dla nicieni. Do takich roślin należy aksamitka. Przed założeniem plantacji przeprowadza się analizy gleby na obecność nicieni. Jest to szczególnie ważna czynność przed zakładaniem plantacji matecznej.

Roztocz truskawkowy.

Niewidoczny gołym okiem, jest jednym z najważniejszych szkodników truskawki. Odżywia się sokami wysysanymi z rozwijających się liści i innych organów, niszcząc przy tym liczne komórki. W zależności od liczby żerujących osobników następuje zahamowanie wzrostu roślin, przebarwienie i zniekształcenie liści, kwiatostanów i owoców.
Najsilniej atakowane są młode, jeszcze zwinięte liście, które w wyniku żerowania roztocza bardzo często w krótkim czasie zamierają. Na roślinie wyrastają jedynie nieliczne i krótkie rozłogi. Opanowane rośliny dają niski plon drobnych i zniekształconych owoców lub też wskutek zniekształceń kwiatów nie owocują wcale. Uszkodzenia roślin nasilaj a się w okresach suszy. Giną wówczas bardzo liczne rośliny. Stwierdzono, że występowanie ponad 20 roztoczy na jednym liściu truskawki powoduje tak silne zniszczenie liści, że rośliny zasychają. Szkody wyrządzone przez roztocza truskawkowego są ogromne, sięgają 50-70% plonu. Niektórych rejonach uprawy szkodnik ten w krótkim czasie niszczy całe plantacje. Najliczniej występuje na starszych plantacjach.
Zimują samice roztocza, które znajdują kryjówki między łuskami okrywającymi pąki i ogonki liściowe u nasady rośliny. Z kryjówek tych wychodzą już w marcu (w temperaturze 8-10 stopni Celsjusza). Jedna samica składa około 40 jaj. Rozwojowi szkodnika sprzyjają wysoka temperatura i duża wilgotność względna powietrza, która jest zwykle wyższa na zachwaszczonych plantacjach. W ciągu roku występuje 3 – 5 pokoleń. Największe nasilenie występowania szkodnika przypada na lipiec, sierpień i wrzesień. Szkodnik przechodzi z rośliny na roślinę po bezpośrednio w stykających się liściach. Przenoszą go również pszczoły, wiatr, woda z opadów atmosferycznych oraz ludzie na narzędziach i ubraniu. Na nowe plantacje dostaje się przede wszystkim wraz z sadzonkami.
Zwalczanie. Nowe plantacje należy zakładać wyłącznie z sadzonek wolnych od roztocza. W warunkach polowych roztocz truskawkowy jest trudny do zwalczenia. Na plantacji towarowej opryskiwania przeciwko szkodnikowi należy wykonać zaraz po zbiorze owoców. Koszenie liści po zbiorze przyczynia się do ograniczenia liczby roztoczy i zwiększenia skuteczności środka chemicznego.
a

Przędziorek Chmielowiec.

Jest szkodnikiem wielu roślin uprawnych i dziko rosnących. Na truskawkach występuje powszechnie i przy dużej liczebności wyrządza poważne szkody. Żeruje przeważnie na dolnej stronie blaszek liściowych, które oprzędza delikatną pajęczyną. W wyniku zniszczenia komórek przez przędziorka chmielowca na liściach robią małe żółtozielone przebarwienia, a potem one brunatnieją i usychają. Na roślinach opanowanej przez przędziorka tworzą się nieliczne pąki kwiatowe. Owocowanie w następnym roku jest słabe – a owoce złej jakości. Z powodu silnego wycieńczenia rośliny nie są wytrzymałe na mróz i często giną podczas zimy. Najsilniejsze uszkodzenia występują w czerwcu i w lipcu. W następstwie żerowania przędziorka bardzo często dochodzi do masowego zasychania roślin (zwłaszcza podczas suchej pogody) oraz znacznego obniżenia plonu w następnym roku.
Szkodnik rozmnaża się bardzo szybko. W ciągu roku w zależności od pogody występuje 4 – 5 pokoleń. Rozwojowi przędziorka chmielowca sprzyjają gorąca i sucha pogoda oraz ciepłe stanowiska. Zimują samice u nasady porażonych roślin, pod resztkami roślinnymi lub w innych kryjówkach. Wiosną, w końcu kwietnia lub na początku maja, wychodzą na truskawki lub na krzewy owocowe oraz na chwasty, na których żerują i składają jaja. Jedna samica składa około 100 jaj. Zimujące samice pojawiają się w okresie od sierpnia do października.
Zwalczanie. Opryskiwanie przeciwko przędziorkowi chmielowcowi wykonuje się w zasadzie przed kwitnieniem i po zbiorze owoców. W przypadku licznego występowania tego szkodnika zalecane jest dodatkowe opryskiwanie w czasie kwitnienia, nie później jednak niż 10-15 dni przed pierwszym zbiorem owoców. W terminie tym dozwolone jest zastosowanie insektycydów o krótkim okresie prewencji.

Chrabąszcz majowy.

Larwy chrabąszcza majowego – pędraki-wyrządzają na plantacjach truskawki duże szkody. Podgryzając korzenie, powodują zasychanie roślin. Samice chrabąszcza majowego składają jaja w glebie na głębokości 15-20 cm. Jedna samica może złożyć 50 jaj. Z jaj złożonych przez samice wylęgają się biało kremowe pędraki z dużą brunatną głową i trzema parami nóg. Susza panująca po wylęgu larw jest dla nich zabójcza, dzięki czemu w suchych latach pozostaje w glebie niewiele pędraków. Ich rozwój w glebie trwa 4 lata. Największe szkody wyrządzają w trzecim roku życia. W czwartym roku w czerwcu pędraki kończą żer i schodzą do głębszych warstw gleby, gdzie się przepoczwarczają. Wylęg chrabąszczy następuje w sierpniu, ale z ziemi wychodzą dopiero w maju następnego roku. Masowe wystąpieniach chrabąszczy powtarzają się co 4 lata. W ciągu dnia ukrywają się one między liśćmi, a żer rozpoczynają wieczorem. Zżerają wówczas liście wielu gatunków drzew, w przypadkach masowego występowania powodują gołożer.
Zwalczanie. Bardzo ważne znaczenie ma odpowiedni wybór pola pod plantację truskawek. Pod plantację nie należy wybierać pól po wieloletnich roślinach motylkowych oraz położonych w pobliżu lasów liściastych. Na polu, na którym po przekopaniu jednego metra kwadratowego na głębokość 20 cm, znaleziono trzy pędraki, mogą wystąpić tak duże szkody, że plantacja wskutek zniszczenia wielu roślin stanie się nieopłacalna.
W rejonach występowania szkodnika konieczne jest skontrolowanie liczebności pędraków glebie i zniszczenie ich przez założeniem plantacji. Do tego celu nadaje się preparaty chemiczne. Duże znaczenie w zwalczaniu pędraków ma głęboka orka, przyczyniająca się do wydobycia ich na powierzchnię i zniszczenie przez ptaki.

Opuchlaki.

Są to chrząszcze. Na plantacjach truskawek żeruje głównie opuchlak rudonóg, lecz często spotykane są również opuchlak lucernowiec, opuchlak chropawy i opuchlak ciemny. Występują one w licznych rejonach uprawy truskawek w Polsce. Szczególnie duże szkody wyrządzają one na plantacjach z południową wystawą, założonych na glebach lekkich.
Na rośliny wychodzą nocą i odżywiają się liśćmi. Larwy ich żerują na korzeniach. W grubszych korzeniach wygryzają jamy, całkowicie niszczą drobne korzenie. Uszkodzenia korzeni powodują osłabienie wzrostu oraz doprowadzają do więdnięcia zasychania całych roślin. Na plantacjach, z powodu uszkodzenia licznych sąsiadujących ze sobą roślin, powstają gołe place. Największe szkody wyrządzają wiosną na plantacjach najstarszych, czteroletnich, mniejsze na 3-letnich i najmniejsze na jedno i dwuletnich. Larwy opuchlaków, białawe, beznogie, lekko zgięte, długości około 5 mm, są najbardziej żarłoczne wiosną na krótko przed przepoczwarczeniem się. Następuje ono w glebie pod koniec kwitnienia truskawek. W czasie zbioru owoców wychodzą na rośliny młode chrząszcze, które wygryzają dziurki oraz półkoliste zatoki na brzegach blaszek liściowych. Samice są bardzo płodne. Każda z nich może złożyć do gleby w pobliżu rośliny 300-600 jaj. Larwy wylęgają się po 10- 12 dniach, wchodzą do gleby i żerują na młodych korzeniach, nie czyniąc w tym czasie większych szkód. Duże szkody powodują dopiero wiosną. Szkodnik zimuje w glebie na głębokości 10-30 cm, głównie w stadium larwy, mogą jednak zimować również chrząszcze.
Zwalczanie. Aby zapobiec szkodom powodowanym przez opuchlaki, nie należy zakładać plantacji truskawek po wieloletnich trawach i roślinnych motylkowych lub w pobliżu tych roślin. Na polu, na którym stwierdzono występowanie opuchlaków, konieczne są identyczne zabiegi chemiczne przed założeniem plantacji truskawek, jak w przypadku zwalczania pędraków.

Komentarze do artykułu

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: