Szkodniki występujące na truskawkach.

Przeczytaj także: historia truskawki -> truskawki fragaria, truskawka pochodzenie, terminarz prac, produkcja sadzonek, zakładanie plantacji matecznej, przygotowanie gleby i sadzonek, nawożenie przed sadzeniem, terminy i systemy sadzenia, zakładanie plantacji, sadzenie truskawek, nawożenie pogłówne, nawadnianie, koszenie liści, choroby , szkodniki mątwik

Szkodniki w uprawie truskawek. Kwieciak malinowiec.

Jest to czarny, pokryty delikatnymi szarymi włoskami chrząszcz, długości około 4 mm, z długim ryjkiem. Uszkodzenia kwiatów powodują wyłącznie samice. Składają one jaja do pąków kwiatowych, następnie podcinają pod pąkiem szypułkę, która się nadłamuje. Brunatny, podcięty pąk kwiatowy najpierw zwisa bezwładnie, potem spada na ziemię. Składanie jaj rozpoczyna się na początku maja, 1 – 4 dni przed rozpoczęciem kwitnienia, gdy rozluźniają się pąki kwiatowe. Największe nasilenie składania jaj przypada na kilka dni przed pełną kwitnienia. Jedna samica składa 60 – 80 jaj, zwykle po 1 do każdego pąka. Wylęg larw następuje w 6 – 11 dni po złożeniu raj. W leżącym na ziemi pąku znajdują one dobre warunki do rozwoju. Wpąkach nie podciętych lub utrzymujących się na szypułce nie mogą go dokończyć. Przez pierwsze dni odżywiają się one pyłkiem i słupkami, a następnie zjadają dno kwiatowe. Przepoczwarzenie następuje po trzech, czterech tygodniach. Młode chrabąszcze pojawiające się w czerwcu żerują z dwa, trzy tygodnie na liściach, wygrywając w nich niewielkie, okrągłe dziurki, a następnie chronią się w kryjówkach zimowych. Zimują resztkach roślinnych, między grudkami gleby, pod opadłymi liśćmi lub w spękaniach kory drzew rosnących w pobliżu truskawek. Kryjówki te opuszczają w kwietniu, w temperaturze dziennej powyżej 12 stopni Celsjusza, i żerują na młodych liściach, w których wygryzają dziurki o średnicy 1 mm.
Kwieciak malinowiec występuje powszechnie. Na licznych plantacjach powoduje ogromne szkody, obniżając plon o 20-50%.
Szkodniki w uprawie truskawek. Zwalczanie. Truskawki uprawa opryski. Do zniszczenia kwieciaka malinowca wystarczy jedno opryskiwanie. Należy ją przeprowadzić w okresie pojawienia się chrząszczy, kiedy rozluźniają się pąki w kwiatostanach, na kilka dni przed kwitnieniem. Przy licznym występowaniu szkodnika konieczne jest powtórzenie opryskiwania w 7 – 10 dni później.

Tutkarz truskawkowiec.

Tutkarz truskawkowiec jest ciemno–niebieskawo-zielonkawym chrząszczem, długości 4,5 mm. Chrząszcze zimują w glebie, z której wychodzą w końcu marca lub na początku kwietnia. Żer rozpoczynają na liściach, w których wygryzają dziurki, a następnie przechodzą na ogonki liściowe i łodygi kwiatostanów oraz wyrastające rozłogi. Samica po złożeniu jaj w łodydze kwiatostanu przegryza ją poniżej tego miejsca. Larwa rozwija się w łodydze, a przed przepoczwarza się w glebie.
Zwalczanie. Przed wyrastaniem kwiatostanów należy opryskiwać rośliny środkami chemicznymi.
a

Węgorek truskawkowiec i węgorek chryzantemowiec.

Nicienie te są szkodnikami nadziemnych części roślin, występują powszechnie na truskawkach i czynią duże szkody. Do roślin żywicielskich węgorka truskawkowca oprócz truskawek należą liczne chwasty, jak jaskier rozłogowy, gwiazdnica, fiołek polny i pięciornik. Węgorek chryzantemowiec żeruje też na chryzantemach, porzeczce czarnej, a także na agreście, ostrówce, bławatków, starcu pospolitym, przetaczniku i lepczycy. W Polsce bardziej groźny jest węgorek truskawkowiec, gdyż węgorek chryzantemowiec występuje rzadko.
Charakterystycznymi objawami porażenia truskawek są zniekształcenia nadziemnych części, skarłowacenie całej rośliny i opóźniony jej rozwój wiosną. Ogonki liściowe, podobnie jak łodygi kwiatostanów, są krótkie, grube, sztywne i kruche. Blaszki liściowe zanikają. Kwiaty, często o zielonych, małych płatkach korony i dużych działkach kielicha, są również zniekształcone. Zniekształcenie kwiatostanów wywoływane jest wyłącznie przez węgorka truskawkowca. Owoców tworzy się niewiele, a przy tym ze względu na deformacje i zdrobnienie nie przedstawiają wartości handlowej. Najsilniejsze objawy uszkodzenia truskawek widoczne są wiosną podczas kwitnienia oraz późną jesienią. Silnie porażone rośliny często zamierają.
Występowaniu węgorków sprzyja wilgotna pogoda i niezbyt wysoka temperatura. Nicienie te żyją na powierzchni rośliny, przede wszystkim wokół wierzchołka wzrostu, na młodych pędach i nierozwiniętych liściach. Węgorek chryzantemowiec może jednak wnikać i żerować również wewnątrz niektórych roślin. Z nakłutych sztylecikiem komórek nicienie wysysają ich zawartość, a jednocześnie wydzielają do komórek szkodliwe dla roślin substancje. W wyniku żerowania nicieni dochodzi do zahamowania rozwoju roślin, a często również do ich zamierania.
W ciągu roku pojawia się kilka pokoleń nicieni. Wszystkie stadia rozwojowe zimują w pąkach truskawki. Nicienie przenoszą się głównie wraz z sadzonkami. W glebie przeżywają najwyżej miesiąc. Na polu mogą jednak przetrwać dłuższy czas na roślinach żywicielskich.
Zwalczanie. Najpewniejszym sposobem zwalczania nicieni pąkowo – liściowych jest odkażanie sadzonek i produkowanie z nowego materiału sadzeniowego. Obecnie odkażanie wykonuje się głównie metodą chemiczną.
Plantacje towarowe należy zakładać wyłącznie z roślin wolnych od nicieni. Usuwanie roślin z objawami porażenia przez nicienie jest celowe w pierwszym roku uprawy. Bardzo duże znaczenie ma natomiast odchwaszczanie plantacji. Chwasty są nie tylko żywicielami nicieni, ale stwarzają również warunki sprzyjające rozwojowi tych szkodników. Utrzymywanie gleby w czarnym ugorze przez trzy miesiące przed zakładaniem plantacji przyczynia się do uwolnienia od nich gleby, bez roślin żywicielskich bowiem mogą wytrzymać tylko przez krótki czas. Jest to szczególnie ważne dla plantacji matecznej.

Węgorek niszczyk.

Rasa występująca na truskawkach opanowuje również inne gatunki roślin, np. groch, gorczycę, łubin wieloletni, ogórki, pomidory i cebulę.
Węgorek niszczyk żeruje wewnątrz nadziemnych części truskawek. Wywołuje zniekształcenia i hamuje wzrost roślin. Liście są pomarszczone, a ich brzegi zagięte w dół. U podstawy nerwów głównych, na ogonkach liściowych, szypułkach kwiatowych i rozłogach tworzą się wzdęcia, w których znajdują się nicienie. Owoce są miękkie, a ich na ich powierzchni pojawiają się jasne plamy. Silnie porażone rośliny zamierają.
W ciągu lata występuje 4-5 pokoleń szkodnika. Zimuje w stadium larwy w pąkach lub w liściach truskawek. Z gnijących organów roślin nicienie przechodzą do gleby, w której mogą przeżyć rok, a w obecności chwastów – dłużej. W zasuszonych częściach roślin mogą natomiast przetrwać nawet 20 lat, aktywne życie rozpoczynając przy dostępie wody. Węgorek niszczyk rozprzestrzeniany jest przez sadzonki, a także przez narzędzia oraz z wodą w czasie deszczu lub nawadniania. Szkodnik poraża większość odmian truskawek.
Zwalczanie. Na terenach występowania węgorka niszczyka nie należy zakładać plantacji truskawek po roślinach, które są żywicielami tego szkodnika. Plantację należy zakładać ze zdrowych sadzonek. Jeśli nawet posadzone rośliny ulegną porażeniu w trakcie produkcji, uszkodzenia będą słabsze niż przy zakładaniu plantacji z chorych sadzonek. Zdrowe sadzonki uzyskuje się z roślin matecznych traktowanych przez 15 minut wodą o temperaturze 48 stopni Celsjusza. Ponieważ temperatura ta jest zabójcza dla roślin, zabieg ten należy wykonać w okresie ich spoczynku. Najlepiej nadają się do tego celu sadzonki przechowywane w chłodni. Odkażone sadzonki sadzi się w szklarni. Koniecznie należy usunąć z plantacji i niszczyć chore rośliny. Aby zapobiec przenoszeniu węgorka na narzędziach, zabiegi związane z pielęgnowaniem roślin trzeba wykonać najpierw na tej części plantacji, na której szkodnik nie występuje.

Komentarze do artykułu

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: